سبک های مقابله ای مشترک مرتبط با کاهش علائم اضطراب و افسردگی در بیماران پس از سکته قلبی

سابقه و هدف: شیوه های مقابله ای، بروز علائم اضطراب و افسردگی از جمله مشکلات اساسی بیماران سکته قلبی است. معهذا مطالعات کافی در این مورد وجود ندارد. هدف این مطالعه تعیین سبک های مقابله ای مشترک مرتبط با کاهش اضطراب و افسردگی در این بیماران بود.   مواد و روش ها: در یک بررسی مقطعی یک صد بیمار بعد از سکته قلبی که در یکی از بیمارستان های مجهز به واحد مراقبت قلبی ( ccu ) شهر اصفهان طی پائیز سال 1384 بستری شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بیماران پرسش نامه سبک های مقابله ای جالویس و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان را تکمیل نمودند.   یافته ها: ماتریس هم بستگی ضرائب هم بستگی منفی معناداری بین اضطراب و سبک های مقابله ای مواجه شدن (0001/0 = p ، 535/0- = r )، خوش بینانه (0001/0 = p ، 516/0- = r )، حمایت جوینده (0001/0 = p ، 409/0- = r ) و خود اتکائی (0001/0 = p ، 392/0- = r ) و بین افسردگی و سبک های مقابله ای مواجه شدن (007/0 = p ، 267/0- = r ) و حمایت جوینده (0001/0 = p ، 361/0- = r ) را نشان داد. یافته ها نشان داد سبک های مقابله ای که به طور مشترک با میزان علائم اضطراب و افسردگی این بیماران هم بستگی منفی داشتند شامل سبک های مواجه شدن و حمایت جوینده بودند. نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معناداری بین دو گروه سنی زیر 60 سال و بالای 60 سال در هیچ یک از سبک های مقابله ای نشان نداد.   نتیجه گیری: مقایسه دو دسته روابط بین سبک های مقابله ای، و اضطراب و افسردگی نشان می دهد که دو سبک مشترک مواجه شدن و حمایت جوینده احتمالاً به کارکرد سالم روان شناختی این بیماران مربوط می شود. هم چنین به نظر می رسد ارزیابی شناختی از کنترل شخصی نقش حائز اهمیتی در انتخاب شیوه های مقابله ای دارد.